قطعنامه 1803 شورای امنیت، قطعنامه‌ای می‌باشد که شورای امنیت سازمان ملل متحد روز دوشنبه 3 مارس 2008 (میلادی) با 14 رای مثبت و رای ممتنع اندونزی، در محکومیت برنامه هسته‌ای ایران 9 ماه پس از قطعنامه قبلی به تصویب کرد[1]. مفاد قطعنامه به شکل رسمی توسط فرانسه و بریتانیا پیشنهاد و همچون قطعنامه‌های قبلی بر اساس فصل هفتم منشور ملل متحد، ناظر به اقدامات لازم در ارتباط با تهدید صلح و امنیت جهانی تصویب شد و برای همه کشورها لازم‌الاجرا است.
این قطعنامه که سومین قطعنامه شورای امنیت پیرامون برنامه هسته‌ای ایران بود در حالی تصویب شد که احمدی نژاد پس از تصویب قطعنامه قبل اعلام کرده بود که قطعنامه دیگری علیه ایران تصویب نخواهد شد.[2]
هیچیک از متحدین جمهوری اسلامی به قطعنامه تحریم رای منفی ندادند، از جمله کشورهای چین و روسیه که دارای روابط گسترده اقتصادی با ایران هستند. کشورهای لیبی، قول رای منفی و ویتنام، اندونزی و آفریقای جنوبی قول رای ممتنع ( بیطرف) داده بودند. اما تنها اندونزی به قول خود پایبند ماند.[3][4]
یک روز پس از تصویب این قطعنامه، در شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی قطعنامه دیگری علیه ایران مطرح گردید که با مخالفت کشورهای غیر متعهد کنار گذاشته شد.[5]
